Özellikle son zamanlarda daha çok karşımıza çıkan bir tablodur. Aileler çocuklarının üzerine biraz fazla düştüklerinde elde etmek istediklerinin tam tersi bir etkiye sebep olabiliyor. Yani çocuğuna faydalı olmak isterken zarar verebilecek duruma gelinebiliyor.
Çocuklar elbette ebeveynleri için her şeyden daha değerlidir. Bazen o kadar değer veriyoruz ki evlatlarımıza onun da bir birey olduğunu ve bunun bilincinde büyümesi gerektiğini bilmesi gerekiyor. Helikopter ebeveynler hep çocuklarının tepesindedir, hep izlerler ve müdahale ederler. Ancak bireyler kendi kararlarını alabilmeliler ve bazı sınırlar çerçevesinde özgür olmalıdır, çocuk bile olsa.
Ebeveynler çocuklarının hayatlarına o kadar müdahale ediyorlar ki bir süre sonra farkında olmadan çocuklarının birçok şeyini onun yerine yapar hale gelirler. Ödevleri hatırlatma, bazen yerine ödev yapmak ya da istemediği durumlardan kurtarmak bu durumlara örnek verilebilir. Buradaki motivasyon “ben çocuğumun işlerini yapayım o sadece ders yapsın veya o üzülmesin, sıkılmasın” olabiliyor.
Bu şekilde büyüyen çocuk karar almayı bilmez çünkü ebeveyn peşin peşin onun yerine karar vermiştir. Hesap vermesi gereken durumlara girmemiştir. İnsan doğası gereği bu tarz durumlara alışmamız daha kolaydır. Doğal olarak kendisi aslında kendi yapması gereken işleri başkaları yaptığında artık onu yapması gerektiği bilinci uyanması çok zordur. Ödev çocuğun sorumluluğudur. Ödev yapmadığında hesap vermek de onun sorumluluğudur. Ödevi onun yerine yapmak ya da öğretmeni ile onun yerine konuşmak ona iyilik etmek olmuyor. Hesap vermesi gereken günlerde sizi her zaman yanında bulamayabilir. Ödevini hatırlatabilirsiniz ama alışırsa iş yaşamında ya da üniversitede ödevlerini sorumluluklarını hatırlamada ve sorumluluğunu almada sorun yaşar çünkü siz onun yerine yaparak alıştırmışsınızdır.
Helikopter ebeveynlerde temel motivasyon başarıdır. Genelde de akademik başarı odaklıdır. Ama hayat akademik alandan ibaret değildir. Çocuğa etki eden birçok alan söz konusudur. Sosyal alanda da problemlerle kendi kendine baş edebilmelidir. Sorunlarını kendi çözmelidir. Çocuk yalnız bırakılmamalıdır. Kendi ne yapıyorsa yapsın demek de yanlıştır. Çocuğa iyi rehberlik edilmelidir ve örnek olunmalıdır. Helikopter ebeveynler çoğu zaman çocuklarının kararlarına ve duygularına önem/değer vermezler. 6. aydan fiziksel olarak güçlendiğinden yattığı yerde tam dönebilir. Yalnız bırakmamak önemlidir. Yattığı yerin çevresinde yumuşak destekler koymalısınız.
Çocuk başarısızlık duygusunun tatmamıştır. Hep kazanmayı öğrenmiştir. Bu hayatta hep kazanılmalı gibi yanlış bir algıya sebep olabilir. Kazanamadığında da öfkelenebilir. Bu da bozuk bir sosyal yaşamının olmasına sebep olabilir.
Çocuğunuzu tabi ki izlemelisiniz ama yapması gerekenleri yaparak ona daha çok zarar verirsiniz. Sonrasında hep sizin yaptıklarınızı ondan beklemeniz mantıksız hale gelecektir. Çocuklara bir birey olarak sorumluluklar verilmeli ve takibi yapılmalıdır. Zorlandığı zamanlarda destek olunmalıdır. Yönlendirilmelidir ve rehberlik edilmelidir.