Dikkat eksikliği son zamanlarda ailelerin en çok danıştığı alanlardandır. Özellikle okula başlayan çocuklarda kendini belli eder. Çünkü o yaşa kadar çocuğun dikkatini toplaması bu kadar gerekmediğinden ayırt edilemeyebilir. Dikkat eksikliğinde dikkat edilmesi gereken ilk nokta yaştır. 6 yaşında bir çocukta ve 7 yaşında bir çocukta beklenen dikkat farklıdır.
7 yaş civarında okula başlamış bir çocuğun yavaş yavaş uyum sağlamasını ve en azından sınıftaki çoğunluk kadar dikkatini toplayabilmesini bekleriz. Ancak her çocuk için uyum sürecinin ve şeklinin de değişeceğini unutmayalım.
Bazı çocuklar okula veya otoriteye uyum sağlamada diğerleri kadar kolay başarılı olamayabilirler. Burada çocuğu iyi tanıyor olmak ve uyum sağlamasını kolaylaştırmak gerekiyor. Aile burada kilit rolü üstleniyor. Aile çocuğun zayıf ve güçlü yönlerini bilmeli ki gerektiğinde hem çocuğa hem de çevre unsurlarına(sınıf öğretmeni, rehberlik öğretmeni gibi) yardımcı olabilsin. Çocuk okulda sorun yaşıyor diye bütün sorumluluğu okula bırakmak yanlıştır. Ortada bir problem varsa herkes çözmek için emek harcamalıdır.
Dikkat eksikliği, özellikle ilk okula başlamış çocukların üzerine yapıştırılan bir etiket haline geldi. Durumu olması gerektiği gibi değerlendirmeden “çocukta dikkat eksikliği var” diyebililyoruz. Halbuki çocuk daha okul çağına hazır değilse ya da oyun çocuğu ise ilkokulda beklediğimiz performansı gösterebilmesi çok güçtür. Bir çocuk için “dikkati eksik” deniliyorsa bu karara kimin vardığı ve bunu söylemek için elinde hangi verilerin olduğu çok önemlidir. Dikkat eksikliği tanısı en erken ilkokulda konulabilir. Öğretmen çocuğu değerlendirip dikkatinin eksik olduğunu düşünüyorsa sadece derste arkadaşıyla konuştuğu için değil odaklanmakta zorlandığı için ya da dikkatini dağıtacak bir faktör olmadan da kendi başına dikkatini veremediğini gözlemlemesi gerekir. Gerçekten dikkati dağınık olan çocuk sadece arkadaşlarını rahatsız ederek kendini belli etmez. Siz konuşurken göz teması kurmada zorlanır, art niyeti olmadan söylediklerinizi unutabilir. Birçok konuya dikkatini vermede zorlanabilir.
Aynı şekilde ailenin de bu kanıya varması için elinde veri olmalıdır. Sadece ders yapmak ya da ödev yapmaktan erinmek dikkat eksikliği demek değildir. Ya da bilgisayar oynamayı ders çalışmaya tercih etmek de dikkat eksikliği değildir. Önemli olan sorunu belirlemektir. Ama biz genelde sorunu belirleyip duruyoruz, düzeltmek için herhangi birşey yapmıyoruz. Ya da çözmesi için hiçbir şey yapmadan başkasına başvuruyoruz. Eğer çocuk evde ders ya da ödev yapmanın esneyebileceği hatta daha ileri giderse bazen de istenirse hiç yapılmayacağını düşünürse- yani aile böyle düşündürecek şeyler yaparsa- doğal olarak ona keyifli gelen şeyleri yapmak için ders yapmayacaktır. Burada bunun farkını anlamak gerekiyor. İstemediği için mi yoksa dikkatini toplayamadığı için mi ders yapmıyor? Cevap saatlerce dersin başında ama bir türlü dikkatini toplayıp yapamıyorsa dikkat eksikliğinden şüphelenebiliriz. Ama kaçarak dersi yapmıyorsa davranışları düzeltmek gerekebilir.